ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΥΜΝΟΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

[Κριτικό σημείωμα του Κώστα Τραχανά για το "Τσιπάκι της Γνώσης", αναρτημένο στο Texnes Online στις 11 Ιουνίου 2020 και σε διάφορα έντυπα της Ηπείρου]

Γράφει ο Κώστας Τραχανάς

Ένα βιβλίο ύμνος στην άμεση Δημοκρατία, τη Δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας και ένας ύμνος στον έρωτα.
Έτος 2100. Μια πόλη.
Ο Πολίτης Α ερωτεύεται την κόρη του Κυβερνήτη της πόλης. Για να  πλησιάσει το Ξωτικό (έτσι την αποκαλεί), πιάνει δουλειά στο Πύργο Ελέγχου του  Κυβερνείου, του πατέρα της. Εργάζεται στα συστήματα ηλεκτρονικής και τηλεπικοινωνιών του Κυβερνήτη.
 Ο Κυβερνήτης είχε στήσει ένα εκτεταμένο, κρυφό, ιδιωτικό δίκτυο παρακολούθησης όλων των πολιτών. Ανατριχιαστικά επικίνδυνο αυτό που συνέβαινε, τόσο για την ίδια την πόλη, όσο και για τους πολίτες της. Η τεχνολογική αυτή βάση λεγόταν Μάτι του Θεού. Ο οφθαλμός ος τα πάνθ΄ ορά. Ένας Μεγάλος Αδελφός, του Όργουελ…
Ο Κυβερνήτης παρακολουθούσε ακόμη και την ίδια του την κόρη. Η γυναίκα του είχε εξαφανιστεί περίεργα πριν δεκαοκτώ χρόνια .
Ο Κυβερνήτης χρησιμοποιώντας την ελίτ των Ενθρονιστών-Εξουσιαστών, τον φόβο , την τάξη και την παρακολούθηση,  κυβερνούσε και εκμεταλλευόταν την πόλη 25 χρόνια. Είχε επίσης εμφυτέψει στο εγκέφαλο της κόρης του ένα τσιπάκι «Το τσιπάκι της γνώσης» (ένα Εμφυτεύσιμο Γνωστικό Λογισμικό, ένα μέσο χειραφέτησης), για να έχει πάρα πολλές γνώσεις και για να μπορέσει να κυβερνήσει και να ηγεμονεύσει την πόλη μετά από αυτόν.
Ο Πολίτης Α δίνει αναφορά στον Κυβερνήτη, για ό,τι βλέπει και ακούει στην πόλη, προκειμένου να βρίσκεται κοντά στο αντικείμενο του πόθου του. Γρήγορα γνωρίζεται με το ξωτικό .
Στην ίδια πόλη ζει και ο Πολίτης Β, ο οποίος έχει ένα ανεξάρτητο και δυναμικό ραδιοφωνικό σταθμό, τον Citizen Radio, με τον οποίο αποκαλύπτει όλα τα κακώς κείμενα, κυρίως της εξουσίας του Κυβερνήτη.
Ο Πολίτης Α μαζί με το ξωτικό γνωρίζονται με τον Πολίτη Β και την Ομάδα των Ουρανιστών. Ο σκοπός του Πολίτη Β και των Ουρανιστών είναι να μπορέσουν να έχουν πρόσβαση στο τσιπάκι της Γνώσης, όσο δυνατόν περισσότεροι πολίτες. Πιστεύουν ότι αν η σκέψη των πολιτών εμπλουτιστεί με όλη αυτή τη γνώση, οι ίδιοι θα φοβούνται λιγότερο την κάθε εξουσία, θα έπαυαν να έχουν αυταπάτες  και ο κόσμος θα γινόταν καλύτερος και πιο δημοκρατικός . Αν τον πετύχαιναν αυτό, θα ήταν η πιο επιτυχημένη παρασκηνιακά ειρηνική τεχνοεπιστημονική και κοινωνικοανατρεπτική ενέργεια που θα λάμβανε ποτέ χώρα στην ανθρώπινη Ιστορία!!!
Θα μπορέσουν να το πετύχουν;
Θα συνεργαστούν οι Ουρανιστές με την Αρετή της Εχεμύθειας ;
Θα γίνουν οι πολίτες παντογνώστες; Θα δούνε την πραγματικότητα ; Έχουν τη θέληση;
Η ομορφιά, ο έρωτας, η εντιμότητα και το δίκαιο θα νικήσουν την φαυλότητα;
Θα νικήσει η πραγματική Δημοκρατία την Ολιγαρχία και τον δεσποτισμό;
Στην πραγματική Δημοκρατία κάθε εξουσία πηγάζει, ελέγχεται και ανακαλείται από τους πολίτες;
Είναι η Δημοκρατία μια τεράστια εστία εκρήξεων χαράς, έμπνευσης και δημιουργίας, που πυροδοτούνται αενάως από τη συμμετοχή, την ευθύνη και το αυτεξούσιο;
Είναι δυνατόν η εξουσία στη φαντασία ;
Τα όπλα τους θα γίνουν οι λέξεις;
Μπορεί η πόλη να ανήκει στους πολίτες της;
Μήπως όλα τα παραπάνω είναι μια Ουτοπία;

Μια συναρπαστική αφήγηση γραμμένη σε απαράμιλλο ύφος.
Ό,τι πιο διαυγές, αληθινό και πλούσιο μπορεί να διαβάσει κανείς για την πραγματική Δημοκρατία.
Διαδώστε αυτό το εξαιρετικό και διδακτικό βιβλίο.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΓΙ ΝΤΟΥΛΙΑ ΣΤΟ PAGE TRAIL

[Κριτικό σημείωμα του Άγι Ντούλια για το "Τσιπάκι της Γνώσης" στο Page Trail, αναρτημένο στις 30 Απριλίου 2020 - Page Trail ]

                                    

Είναι η καθολική γνώση ικανή να ανατρέψει την καθεστηκυία πολιτική τάξη πραγμάτων και έναν ολόκληρο κόσμο ή είναι προτιμότερη η άγνοια; Μπορεί ο έρωτας να έχει μεταμορφωτική επίδραση ή είναι κι αυτός μια πλάνη; Είναι η εξουσία αναγκαίο κακό ή μπορεί να υπάρξει κοινωνία και χωρίς αυτή; Ο Βαγγέλης Κάλιοσης, με το μυθιστόρημά του "Το Τσιπάκι της Γνώσης", δίνει τις  δικές του απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα.

Σε μια πόλη την οποία η εκλεγμένη επί σειρά ετών και για πάνω από δύο δεκαετίες διεφθαρμένη εξουσία της λυμαίνεται με μηχανορραφίες, ο Πολίτης Α ερωτεύεται την κόρη του Κυβερνήτη της. Ο αμοιβαίος έρωτας θα αποτελέσει κινητήρια δύναμη για εκείνη ώστε να ορθώσει το ανάστημά της στον πατέρα της αλλά και να αναζητήσει την από καιρό εξαφανισμένη και θεωρούμενη νεκρή μητέρα της. Παράλληλα ένας άλλος πολίτης και πρώην σκανδαλοθήρας δημοσιογράφος, ο Πολίτης Β, αναπτύσσει μυστική πολιτική δράση επιθυμώντας να καταστήσει το Τσιπάκι της Γνώσης, μια πρόσφατη εφεύρεση με τεράστιο κόστος αγοράς, κτήμα μιας μεγάλης μερίδας των πολιτών.

Η πλοκή αυτού του μυθιστορήματος είναι από τα μεγάλα του πλεονεκτήματα. Είναι προσεγμένη και ξετυλίγεται μεθοδικά και χωρίς να κουράζει. Από την αρχή της ιστορίας ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει αρκετά γεγονότα, με πιο αξιομνημόνευτο την μοίρα της εξαφανισμένης μητέρας, τα οποία ξεδιαλύνονται προοδευτικά καθώς η υπόθεση προχωράει.

Επίσης με κέρδισε σαν τεχνική, όπως πάντα,  η αλλαγή της οπτικής γωνίας που πραγματοποιείται στην αφήγηση καθώς ο αναγνώστης περνά από το ένα κεφάλαιο στο άλλο, με κυρίαρχες οπτικές γωνίες αυτές του Πολίτη Α, του Πολίτη Β και της κόρης του Κυβερνήτη. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι  δεν χρησιμοποιούνται και άλλες οπτικές γωνίες, όπως για παράδειγμα του ίδιου του Κυβερνήτη, ενώ αξιομνημόνευτο είναι ένα κεφάλαιο όπου η αφήγηση δίνεται από τη σκοπιά πολλών τυχαίων πολιτών, με την αφήγηση του ενός να διαδέχεται την αφήγηση του άλλου.

Άλλο αξιοσημείωτο στοιχείο του βιβλίου είναι ο πολύ προσεγμένος λόγος και το πλούσιο λεξιλόγιο που διαθέτει και αξιοποιεί ο συγγραφέας ώστε να αποδώσει πιο παραστατικά και περίτεχνα την ιστορία.

Το μόνο στοιχείο που δεν μου άρεσε στο "Τσιπάκι της Γνώσης" είναι ίσως ο τυφλός και με την πρώτη ματιά αβυσσαλέος έρωτας που αναπτύσσεται ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές. Μεγάλα λόγια και υποσχέσεις για αιώνια αγάπη δίνονται απλόχερα και αμοιβαία από τον έναν ερωτευμένο προς τον άλλον χωρίς καν να έχουν γνωριστεί, γεγονός που καθιστά τον ερωτά τους κάπως μη ρεαλιστικό και παρωχημένο/παραμυθένιο. Βέβαια ο συγγραφέας έχει το άλλοθι ότι το γεγονός αυτό εξυπηρετεί  σαφέστατα την εξέλιξη της πλοκής.

Συμπερασματικά "Το Τσιπάκι της Γνώσης" είναι ένα μυθιστόρημα με πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή και εξέλιξη. Το ξετύλιγμα της πλοκής, ο τρόπος αφήγησης αλλά και η γραφή και το λεξιλόγιο του Βαγγέλη Κάλιοση αποπνέουν μια μαεστρική μεθοδικότητα. Η γνώση αφυπνίζει τις κοιμώμενες και καταπιεσμένες μάζες, που μόνο κατ' ευφημισμό μπορούν να χαρακτηριστούν "πολίτες", τις ενεργοποιεί και τις μεταμορφώνει από απλούς υπηκόους σε Πολίτες με "Π" κεφαλαίο.

                            

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΚΙΟΥΣΗ ΣΤΟ LIVE MEDIA NEWS

[Συνέντευξη για το "Τσιπάκι της Γνώσης" στον Γιώργο Κιούση, δημοσιευμένη στις 27/5/2020 στο Live Media News]

Η ιστορία μας εκτυλίσσεται κατά το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα σε μια πόλη με βαρύ παρελθόν αλλά ελαφρύ και φαύλο παρόν. Τι θα συμβεί σ’ αυτή την πόλη, όταν ο Πολίτης Α ερωτευτεί κεραυνοβόλα και αμοιβαία την κόρη του Κυβερνήτη της; Πώς θα επηρεαστεί η μοίρα της από την απόφαση του Πολίτη Β, πρώην διάσημου σκανδαλοθήρα δημοσιογράφου, να επιστρέψει μετά από ένα διάστημα εθελούσιας απουσίας, υιοθετώντας ένα εντελώς νέο μοτίβο δημόσιας δράσης; Πού θα οδηγηθεί εν τέλει, όταν το Τσιπάκι της Γνώσης γίνει κτήμα μιας μεγάλης μερίδας πολιτών; Είναι η καθολική γνώση ικανή να αλλάξει μια πόλη, ίσως και τον κόσμο ολόκληρο; Ή μήπως η άγνοια είναι πιο βολική; Είναι ο έρωτας μια μεταμορφωτική δύναμη ή είναι μια πλάνη και αυτός; Είναι η εξουσία αναγκαίο κακό ή μπορεί να υπάρξει κοινωνία και χωρίς εξουσία; Είναι η δημοκρατία μια ουτοπία ή είναι σε θέση οι πολίτες να την κυοφορήσουν στους κόλπους της νεωτερικής της δυστοπίας;

- Το μυθιστόρημά σας «Το Τσιπάκι της γνώσης», εκδόσεις Κάκτος, κυκλοφόρησε πρόσφατα στην Αγγλική Γλώσσα…με ελληνική σφραγίδα;

Ναι, πράγματι το «Τσιπάκι της Γνώσης» κυκλοφορεί εδώ και λίγες μέρες ως «The Chip of Knowledge” σε όλο τον αγγλόφωνο κόσμο - σε Μεγάλη Βρετανία, ΗΠΑ, Καναδά και Αυστραλία – από την Ontime Books, τον εκδοτικό οίκο που ίδρυσε στο Λονδίνο ο Δημήτρης Χριστοδούλου, ο εγγονός του μεγάλου ποιητή, για να εκδίδει και να διακινεί ανά τον κόσμο έργα Ελλήνων συγγραφέων. Πρόκειται άλλωστε για ένα μυθιστόρημα υπερτοπικού και καθολικού ενδιαφέροντος που εκτυλίσσεται σε μια χτυπημένη από παρατεταμένη οικονομική κρίση πόλη, που θα μπορούσε να είναι η Αθήνα αλλά και οποιαδήποτε άλλη μητρόπολη ανά τον κόσμο. Αφηγητής του είναι ένας δεύτερης γενιάς νεαρός απόγονος ενός εκ των πρωταγωνιστών του, ο οποίος έχει την πολυτέλεια αλλά και τη δυσκολία συνάμα να ατενίζει τους ήρωες και τα γεγονότα από χρονική απόσταση εβδομήντα πέντε περίπου χρόνων και πιο συγκεκριμένα από το έτος 2100 μ.Χ., που είναι το έτος συγγραφής του.

- Πρωταγωνιστές του;

Είναι κατ’ ουσία όλοι οι Πολίτες της πόλης, που πρωτοστατούν σε μια πρωτόφαντη τόσο για την ίδια την πόλη όσο και για ολόκληρο τον κόσμο κοινωνικοπολιτική αλλαγή. Όπως όμως είναι γνωστό, οι μεγάλες μεταβολές στην Ιστορία γίνονται μεν από τους πολλούς, προετοιμάζονται δε από λίγους και καθορίζονται από ευνοϊκές συγκυρίες, από τυχαία δηλαδή γεγονότα, που ακόμη και ένα εξ αυτών να εξέλιπε οι εξελίξεις μπορεί να μην ήταν καθόλου ίδιες. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν ο Πολίτης Α, ο Πολίτης Β, το Ξωτικό (η εκπάγλου ομορφιάς κόρη του Κυβερνήτη), ο Κυβερνήτης και ο Επιστήμονας είναι τα πέντε πρόσωπα που ακούσια ή εκούσια θέτουν σε κίνηση την ιστορία μας. Όλοι οι υπόλοιποι ενορχηστρώνονται σταδιακά, μέχρι που η Πόλη “παίρνει φωτιά”. Καταλύτης στην με κινηματογραφικούς ρυθμούς ανελισσόμενη ιστορία είναι το «Τσιπάκι της Γνώσης», μια τεχνοεπιστημονική εφεύρεση που εξασφαλίζει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα αποϊδεολογικοποιημένη όλη την υφιστάμενη ανθρώπινη γνώση.

- Με μια σειρά ζητήματα που αναδύονται;
Αυτό είναι το πρώτο επίπεδο της ιστορίας που μπορεί να το διαβάσει κανείς όπως θα παρακολουθούσε μια περιπέτεια στο Netflix. Από εκεί και πέρα το μυθιστόρημα διεγείρει και μια σειρά από γενικότερα ερωτήματα, εκ των οποίων άλλα απαντώνται από τους ήρωές του και άλλα καλείται να τα απαντήσει ο αναγνώστης, όπως για παράδειγμα εάν είναι η καθολική γνώση ικανή να αλλάξει μια πόλη, ίσως και τον κόσμο ολόκληρο, ή μήπως η άγνοια είναι πιο βολική ή αν είναι η εξουσία αναγκαίο κακό ή μπορεί να υπάρξει κοινωνία και χωρίς εξουσία και πάει λέγοντας.

- Είναι μυθιστόρημα πολιτικής ή επιστημονικής φαντασίας;

Θα έλεγα ότι είναι μυθιστόρημα μελλοντικής πολιτικής πραγματικότητας με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας. Ή, για να το πω διαφορετικά, τα sci fi στοιχεία γίνονται το πρόσχημα για να επιχειρήσουμε μια μυθιστορηματική προβολή στο πολιτικό μας μέλλον. Το μέγα διακύβευμα είναι η δημοκρατία. Το πολίτευμα, δηλαδή, που η άγνοια μας κάνει να πιστεύουμε ότι απολαμβάνουμε σήμερα, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που ζούμε είναι μια ολιγαρχία με διασφαλισμένο ένα μίνιμουμ ατομικών δικαιωμάτων. Ο κόσμος όμως του μέλλοντος, του όχι και τόσο μακρινού, δύναται βοηθούσης της επιστημονικής γνώσης και της τεχνολογίας των επικοινωνιών να διεκδικήσει τη εξελικτική μετάβαση στην πραγματική δημοκρατία της καθολικής ελευθερίας, εκεί δηλαδή που ο πολίτης θα έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.

- Και ο έρωτας πόσο βοηθάει να κάνουμε πολιτική;
Το έρωτα ο αναγνώστης θα τον συναντήσει στο βιβλίο στην πλέον φυσική του εκδοχή, κόντρα στις mainstream αγοραίες εκφάνσεις του αφύσικα σωματικού ή αστεία μεταφυσικού έρωτα μιας λογοτεχνίζουσας παραλογοτεχνίας. Πέρα από αυτό όμως, από την εξαίσια δηλαδή αμοιβαία έλξη του “είναι” δύο ατομικοτήτων, ο έρωτας με την πιο ευρεία του έννοια διατρέχει και το συλλογικό “είναι”. Σε αυτή του τη διάσταση γίνεται ορατός σε όλες εκείνες τις μεγάλες στιγμές της ιστορίας, όπου άνθρωποι όλων των τάξεων και όλων των αποκλίσεων συνέχονται από έναν μοναδικό σκοπό, από έναν υψιπετή στόχο και δρουν από κοινού για να τον πετύχουν. Εκεί ο έρωτας αναδεικνύεται σε απόλυτο πρωταγωνιστή και μοιάζει με μια ρευστή συγκολλητική ουσία, που απλώνεται παντού και φέρνει κοντά τα πιο ετερόκλητα στοιχεία, ενώνοντάς τα σε ένα μάγμα απαράμιλλης μεταμορφωτικής κοινωνικής δύναμης. Υπό ένα τέτοιο πρίσμα, λοιπόν, ο έρωτας από διαπροσωπικός γίνεται κοινωνικός και εξόχως πολιτικός.

- Mετά από το ερωτικό σύμπαν περνάτε στο ουράνιο;

Βρίσκομαι στη φάση έρευνας για τη συγγραφή μιας «μυθιστορηματικής» βιογραφίας, ένα λογοτεχνικό είδος που πάντα με συνάρπαζε ως ανάγνωσμα αλλά ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα με απασχολήσει συγγραφικά, Πρόκειται για τη βιογραφία της πρώτης σπουδαίας αστροφυσικού στην Ελλάδα, την οποία έχω τη σπάνια τύχη να γνωρίζω εδώ και κάποιο καιρό και να απολαμβάνω τη φιλία της.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΛΙΝΤΖΑΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΙΧΟ

[Κριτική της Ελένης Λιντζαροπούλου στην Διάστιχο, στις 21 Φεβρουαρίου 2020, για το μυθιστόρημα "Το Τσιπάκι της Γνώσης"]

Μια ιστορία πέρα από τον έρωτα και την πολιτική μάς αφηγείται στο τελευταίο του βιβλίο, το μυθιστόρημα Το τσιπάκι της γνώσης, ο Βαγγέλης Κάλιοσης. Μια ιστορία θελκτική, ανθρώπινη και υπερβατική, φανταστική και πραγματική, ρεαλιστική και ουτοπική.


Μια ιστορία σύγχρονη, που όμως ο αφηγητής της την βλέπει από το μέλλον… 31/12/2100, τότε τελειώνει την διήγησή του ο εγγονός του πρωταγωνιστή της ιστορίας μας που, όπως διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου «εκτυλίσσεται κατά το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα σε μια πόλη με βαρύ παρελθόν, αλλά ελαφρύ και φαύλο παρόν. Τι θα συμβεί σ’ αυτή την πόλη, όταν ο Πολίτης Α ερωτευτεί κεραυνοβόλα και αμοιβαία την κόρη του Κυβερνήτη της; Πώς θα επηρεαστεί η μοίρα της από την απόφαση του Πολίτη Β, πρώην διάσημου σκανδαλοθήρα δημοσιογράφου, να επιστρέψει μετά από ένα διάστημα εθελούσιας απουσίας, υιοθετώντας ένα εντελώς νέο μοτίβο δημόσιας δράσης; Πού θα οδηγηθεί εν τέλει, όταν το “Τσιπάκι της γνώσης” γίνει κτήμα μιας μεγάλης μερίδας πολιτών; Είναι η καθολική γνώση ικανή να αλλάξει μια πόλη, ίσως και τον κόσμο ολόκληρο; Ή μήπως η άγνοια είναι πιο βολική; Είναι ο έρωτας μια μεταμορφωτική δύναμη ή είναι μια πλάνη και αυτός; Είναι η εξουσία αναγκαίο κακό ή μπορεί να υπάρξει κοινωνία και χωρίς εξουσία; Είναι η δημοκρατία μια ουτοπία ή είναι σε θέση οι πολίτες να την κυοφορήσουν στους κόλπους της νεωτερικής της δυστοπίας; Έχουν άραγε οι ήρωές μας τις απαντήσεις σε όλες αυτές τις ερωτήσεις; Ο συγγραφέας μάς προκαλεί λέγοντάς μας ότι ποτέ δεν θα το μάθουμε, “αγαπητοί πιθανοί αναγνώστες, εάν δεν μπείτε στον κόπο να διαβάσετε την ιστορία τους όπως σας την αφηγούμαι εγώ, ένας πολίτης αυτής της πόλης εν έτει 2100...”»
Αλήθεια, τι απαντάμε στο κυρίαρχο ερώτημα του συγγραφέα και της ιστορίας του; Ερώτημα που μάλλον είναι περισσότερο πολιτικό παρά λογοτεχνικό και η απάντησή του εξαρτάται από την θέση και την θέαση που έχουμε στα πράγματα: «Είναι η καθολική γνώση ικανή να αλλάξει μια πόλη, ίσως και τον κόσμο ολόκληρο;»
Ο αφηγητής της ιστορίας μας, ένας απόγονος των ηρώων της, μας ομολογεί πως όσα θα μας διηγηθεί ίσως μας τα έχουν πει κι άλλοι και βεβαίως τα έχει καταγράψει η επίσημη ιστορία από την δική της σκοπιά, «αυτή όμως σπανίως αποτελεί ελκυστικό ανάγνωσμα».
Κι εκεί που θα νομίζαμε ότι ξεφυλλίζουμε μια ερωτική ιστορία, αν δεν είχαμε τον τίτλο και το οπισθόφυλλο να μας προειδοποιούν, αιφνίδια αλλά όχι αναπάντεχα ο συγγραφέας μάς τοποθετεί σοβαρά απέναντι στο καλοδουλεμένο ανάγνωσμά του: «Στα μεγάλα γεγονότα της ιστορίας, όπως και στις μεγάλες προσωπικές στιγμές, ο μύθος εμφιλοχωρεί χωρίς να ρωτήσει κανέναν και χωρίς κανείς να τον αντιληφθεί».
Ο Βαγγέλης Κάλιοσης επέλεξε τον μυθιστορηματικό τρόπο για να ξεδιπλώσει όχι απλά μια αφήγηση ή μια άποψη, αλλά ένα όραμα. Φιλόλογος και εξαίρετος χρήστης της γλώσσας, έχοντας θητεύσει τόσο στην ποίηση, όσο και την φιλοσοφία, επιλέγει ο λόγος του να είναι καλλιεπής και φροντισμένος, χωρίς κανενός όμως είδους επιτήδευση. Η κατάδυση σε βαθύτερα νοήματα και σκέψεις γίνεται σταδιακά, σαν απόλυτα φυσικό στοιχείο και οργανικό μέρος της αφήγησης. Η υπόθεση απλώνεται σαν μεταξωτό πανί κάτω από τις γραμμές και αποκαλύπτεται σταδιακά μέσα από τις λέξεις.
Ο παππούς, με κωδικό όνομα Πολίτης Α, ερωτεύεται την κόρη του Κυβερνήτη, με μυθιστορηματικό όνομα Ξωτικό, και ο έρωτάς τους αλλάζει τον κόσμο… Διότι τον κόσμο, συμβολικά και πραγματικά, θα μπορούσαν να τον αλλάξουν άνθρωποι που είναι και δρουν ως πολίτες, πρόσωπα που αρνούνται την εξουσία και, βεβαίως, εκείνοι που φλέγονται από έρωτα, όπως ακριβώς οι ήρωές μας.
Ο αφηγητής, με την ελευθερία που του χαρίζει η υποτιθέμενη απόσταση του ενός αιώνα από τα γεγονότα, περιγράφει και καυτηριάζει με χιούμορ και κάποτε ειρωνεία το σήμερα, εκφράζοντας ακόμη και τις αντιφάσεις που εμφανίζει η σύγχρονη εποχή με τους νέους της να παραμένουν ως τα τριάντα και τα τριάντα πέντε προστατευμένοι στις οικογενειακές εστίες, παιδιά της μαμάς και του μπαμπά, και αργότερα άβουλοι σύζυγοι…
Ο απερίγραπτος αμοιβαίος έρωτας, η αναζήτηση, η αποκάλυψη, η αλήθεια, ένας δημοσιογράφος που άλλαξε ρότα, ένα ραδιόφωνο στην υπηρεσία των πολιτών, η ρεαλιστική πραγματικότητα... Από την μυθιστορηματική φαντασία ο συγγραφέας μεταβαίνει στο σκληρό πολιτικό παρόν, οι διάλογοι γίνονται τόσο ωμά πραγματικοί, που ο αναγνώστης αναρωτιέται πού είναι και τι ακριβώς συμβαίνει… Σκέψεις για τις δολοπλοκίες και μεθοδεύσεις που ίσως έχουμε κάνει, χωρίς καλά καλά να γνωρίζουμε αν αληθεύουν, ξεδιπλώνονται στο χαρτί. Μυστικές οργανώσεις που απεργάζονται το καλό, μυστήρια και μυητικές τελετές, διαδικτυακή ζωή αλλά και διαδικτυακός θάνατος, προβοκάτσιες και συνωμοσίες επιπέδου θρίλερ, η κόρη του κυβερνήτη που μιλάει σαν «κομμουνίστρια και αναρχική»… ό,τι υποθέτουμε ότι θα έλεγε η εξουσία στα παιδιά της που την απαρνιούνται.
Κι ύστερα το όραμα: «Προσβλέπω σε έναν κόσμο που δεν θα είναι μάταιος». Η ουτοπία γεννιέται μπροστά στα μάτια μας… μια σχεδόν ουτοπική ελπίδα: Το τσιπάκι της γνώσης. Η δύναμη της γνώσης στην φιλοσοφική της διάσταση. Γνώση για όλους; Είναι δυνατόν;
Οι πολίτες ζητούν την εξουσία… Εκλογές. Αποχή 80,01%. Οι ξένες στρατιωτικές δυνάμεις είναι έτοιμες να επέμβουν. Όμως ο στρατός δεν στρέφεται εναντίον του λαού.
Η ομιλία του Κυβερνήτη… ο αριστοτεχνικός πολιτικός του λόγος, οι απαντήσεις, οι αιτιάσεις που θα μπορούσαν να κερδίσουν ξανά έδαφος στις συνειδήσεις, όμως… η αλήθεια αποκαλύπτεται.
Ποια αλήθεια…. αυτή που θα συναντήσετε στο βιβλίο. Η αλήθεια της εσωτερικής του ιστορίας, αλλά και μια παγκόσμια αλήθεια για την παρανοϊκή φύση της εξουσίας, το όραμα της άμεσης δημοκρατίας, το εφιαλτικό μέλλον της λήθης, αλλά και ένα μέλλον όπου η τέχνη και η τεχνολογία θα συμπράττουν για να ορθώσουν μνημείο «του έρωτα και της δημοκρατίας». Στο Τσιπάκι της γνώσης όλα αυτά, το βιβλίο που ισχυρίζεται ότι κάπου, κάποτε οι άνθρωποι τα κατάφεραν…